Organizując ślub, myśli się niemal o wszystkim – zaczynając od wyboru sali weselnej, przez sposób usadzenia gości, po wynajem samochodów i autokarów dla gości… czy do tej listy „spraw do załatwienia” nie należałoby jeszcze dopisać rozliczenia z Urzędem Skarbowym? Prezenty ślubne są bowiem traktowane jako darowizna, a od darowizny trzeba przecież zapłacić podatek…

Na szczęście – nie każda „koperta” objęta jest podatkiem od spadku i darowizn. Są sposoby, by nie dzielić się weselną radością z fiskusem. Wszystko zależy od tego, ile i od kogo otrzymaliśmy oraz w jakiej formie prezent został przekazany.

Jeśli chodzi o stopień pokrewieństwa, to w rozliczeniach z Urzędem Skarbowym rozróżnia się tak zwane grupy podatkowe. Do „pierwszej grupy”, czyli najbliższej, należą: rodzice, dziadkowie i rodzice męża/żony (teściowie). Jeśli wartość prezentu od nich jest niższa niż 9637 zł, to nie mamy obowiązku rozliczania się z Urzędem Skarbowym. W przypadku otrzymania grubszej koperty, należy złożyć w US odpowiedni formularz.

Fiskus lubi dokumenty, dlatego – niezależnie od sumy, jaką przyniosą nam weselne prezenty, warto zanieść do urzędu formularz SD-Z2. Jeśli złożymy tę deklarację i dodatkowo udokumentujemy otrzymaną kwotę pieniędzy (okazując dowód wpłaty na konto), unikniemy płacenia podatku. Na całą procedurę mamy aż pół roku od daty ślubu (daty otrzymania prezentu). Dotyczy to podarków otrzymanych od najbliższej rodziny, jeśli zostały np. przelane na konto. Zwolnieniem z opodatkowania nie są objęte pieniądze przekazane w formie gotówki.

O ile fiskus dość łagodnie traktuje rodzinę państwa młodych, przy prezentach od znajomych i dalekich krewnych nie ma już takiej taryfy ulgowej. By uniknąć płacenia podatku, od tzw. drugiej grupy podatkowej (zaliczamy do niej m.in.: ciocie, wujków, kuzynów) można otrzymać maksymalnie 7276 zł. Jeśli wujostwo okazało się hojniejsze, należy złożyć w urzędzie formularz SD-3. Taki sam dokument składamy, jeśli prezenty od przyjaciół (trzecia grupa podatkowa to osoby niespokrewnione) przekroczyły kwotę 4902 zł. Do zeznania, które musimy złożyć do miesiąca od daty otrzymania prezentu, trzeba dołączyć dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Po upominkach dla młodych, przyszła pora na podarki dla fiskusa – na zapłacenie podatku mamy 14 dni od otrzymania z Urzędu Skarbowego decyzji o wysokości podatku. Ta uzależniona jest przede wszystkim od stopnia pokrewieństwa pary młodej i osób obdarowujących. Im dalsza rodzina, tym podatek jest wyższy – wynosi od 3 do 12 procent.

Wielu nowożeńców nie chce dzielić się swoim szczęściem z Urzędem Skarbowym lub w ogóle nie wie o obowiązku złożenia deklaracji o wysokości otrzymanych prezentów. Taką parę już na początku wspólnej drogi życia może czekać niemiła niespodzianka. W przypadku robienia drogiego zakupu (np. nabywania nieruchomości), fiskus może sprawdzić, skąd mają oni na to środki. Jeśli podczas kontroli skarbowej młodzi stwierdzą, że otrzymali darowiznę (a nie odprowadzili od niej podatku), fiskus może nałożyć na nich tzw. karną stawkę podatkową – w wysokości 20%. Warto więc nową drogę życia rozpocząć od kroków w stronę Urzędu Skarbowego. Tym bardziej, że obowiązku płacenia podatku łatwo uniknąć, składając w odpowiednim czasie odpowiednie deklaracje.