Wielu przedsiębiorców zastanawia się czy po założeniu własnej działalności gospodarczej zrezygnować z pracy na etacie. Okazuje się, że połączenie tych dwóch form może być najkorzystniejszym rozwiązaniem. Zobacz, dlaczego?
Niższe składki ZUS
Przedsiębiorca musi odprowadzać składki na ubezpieczenie społeczne, emerytalne, rentowne, wypadkowe i jeśli chce, chorobowe. Wiąże się to z kosztem ponad 1100 złotych miesięcznie. Z kolei właściciele nowych firm mogą skorzystać z preferencyjnych stawek ZUS i wówczas koszty te wyniosą około 180 złotych. Oprócz tego przedsiębiorcy muszą zapłacić 288,95 złotych za ubezpieczenie zdrowotne. Pracownik na etacie także podlega tym ubezpieczeniom, ale z tą różnicą, że składki opłaca za niego pracodawca, potrącając odpowiednią kwotę z wynagrodzenia.
Zbieg tytułów ubezpieczenia
W sytuacji kiedy pracownik na etacie zakłada własną działalność gospodarczą nie musi opłacać wszystkich składek dwukrotnie. W takiej sytuacji zachodzi tzn. zbieg tytułów ubezpieczenia, zgodnie z czym składki społeczne ZUS i opłaty na Fundusz Pracy zapłaci za niego pracodawca. Zależy to jednak od spełnienia jednego warunku – przedsiębiorca zarabia na etacie minimum wysokość płacy minimalnej, czyli 1680 złotych. Opłacanie składek zdrowotnych jest jednak obowiązkowe. Pracując na etacie i posiadając własną firmę należy ją odprowadzać dwa razy. Można jednak sporą jej część odliczyć od podatku.
Wykazywanie wyższych kosztów uzyskania przychodu
Przedsiębiorca może wrzucić w koszty uzyskania przychodu koszty związane z zakupem sprzętu czy eksploatacją samochodu. Pracując na etacie, koszty uzyskania przychodu wynoszą 111,25 złotych miesięcznie.
Brak urlopów dla przedsiębiorców
Pracownicy na etacie mają do dyspozycji 20 lub 26 dni płatnego urlopu wypoczynkowego, dodatkowo mają prawo do urlopu chorobowego i macierzyńskiego. Przedsiębiorcy urlop nie przysługuje, nie korzystają z urlopu macierzyńskiego i wychowawczego (chyba że odprowadzają dobrowolne składki chorobowe).
Przedsiębiorcy mają niższe emerytury
Prowadzący działalność gospodarczą odprowadzają zazwyczaj najniższe stawki emerytalne. Podstawę wymiaru stanowi 60 procent przeciętnego wynagrodzenia. Kwota ta wynosi około 2300 złotych. W dwóch pierwszych latach prowadzenia działalności przedsiębiorca odprowadza za siebie co miesiąc niecałe 100 złotych. Pracownik etatowy miesięcznie odkłada na ten cel ponad 230 złotych, a pozostałą część opłaca za niego pracodawca.
Bezpieczeństwo finansowe
Pracując na etacie, pracownik ma zagwarantowane co miesięczne wynagrodzenia. Prowadząc własną firmę zarobki są uzależnione od terminowości kontrahentów. Dochody przedsiębiorcy są więc nieregularne.
Zakaz konkurencji
Pracownik podejmujący decyzję o założeniu własnej działalności gospodarczej nie musi powiadamiać swojego pracodawcy. Jeśli jednak w umowie o pracę ma zapisaną klauzulę zakazu konkurencji, wypowiedzenie umowy może wiązać się z karą finansową. Jej wysokość będzie uzależniona od zapisu w umowie. Jeśli w umowie nie ma zapisu o zakazie konkurencji, pracownik nie ma obowiązku pytać pracodawcę o zgodę na założenie firmy. Zakaz konkurencji nie zabrania pracownikowi prowadzenia działalności gospodarczej, której profil działalności nie pokrywa się z działalnością pracodawcy. Pracownik musi pamiętać o tym, że przy prowadzeniu własnej firmy wykorzystywać swojej pozycji z zakładu pracy, w którym jest zatrudniony. Oby dwie aktywności zawodowe powinny był wykonywane zgodnie z przewidzianym czasem pracy i nie mogą kolidować wzajemnie. Pracownik musi oddzielać wykonywanie obowiązków pracowniczych od prywatnych.
W odpowiedzi na “Działalność gospodarcza a praca na etacie”
Praca na etacie to czyste ZDZIERSTWO. Nie ma możliwości, żebym wrócił do pracy na umowę o pracę, z procentowym zusem i brakiem możliwości rozliczania się liniowo. Że już o obniżaniu podatku kosztami prowadzenia działalności nie wspomnę.